٢٢\٦\٢٠١٠

      دە چوارینە.

هیوا رەش

چاو

تریفەى دا وەکو مانگى چواردە هەردوو چاوت
نیگات ، لە ژێر شەپۆڵى ڕەشیى زوڵفى خاوت
بەدمەبەستە ، ئەمڕۆ دەکا بە ڕۆژى مردنم
دیارە ئەجەل ، قوربانى دەوێ بۆ پێناوت.

درزى مەمک.

سەختە تاقەتم بەرگە بگرێ و بەو درزەدا
سەرکەوێ و قەدەرێک پشوو دا لە لوتکەدا
هەڵزنان بەو بنارە ڕووتەن و ساف و لووسەدا
ئەستەمە ، چونکە ستیان گیرە لە پەنجەدا.

لێو.

شکۆفە دەکا ، کە خەندە دەکەوێتە لێوت
گوڵ ئاسا بە شەونم تەڕ دەکا باخى سێوت
ئەنجن دەکا دڵم بۆ ئەوەى بیکاتە پەرژین
تا جوانتر بێ بەهەشتى پڕ لە سێو و (مێو)ت.

روومەت.

کە سابات دەکات لە ڕوومەتت ، زوڵفى ڕەشت
کە نیگا دەگرێتە هەناوى من چاوى گەشت
تیرى برژانگ خۆى لە کەوانى برۆ دەهاوێ
ڕاوچیت ، دەتەوێ بئەنگوى دڵى هیواى ڕەشت.

گەردن.

تێناگەم لە گەردن ! بۆ ئەوەندە بێگەردە ؟
دڵى هەزار عاشقى وەک منى پێوە بەندە !
بێسوودە بەردى ڕەش ، ئەمن ئیدى سوجدە
بۆ مل دەبەم ، کە نازانم سپییە یان زەردە.

مەم.

هێشتا دەرباز نەبوومە لە زوڵف و پەرچەمت
کە چى گیرۆدەتریان کردم هەردوو مەمت
فەرموو ئەوەتا دەستم ، بییان کە بە ستیان
ڕێگەم دە ، با ببمە میوان لە دۆڵ و چەمت.

دیدە.

دیدەکەم دیدەم دیدەى کردووە لە تۆدا
لە سینەت بەرەو سەر بۆ من بوون بە بەرمۆدا
موحوققەق بێت لە لات ، کەوا بۆ منى گەدا
گڕم دەدا ، لەوە خوارتر گەر بچم بە ڕۆدا.

کوڵم.

پێم بڵى َلە کوێوە دەست پێ بکەم وەسفى کوڵم ؟
ئەمن کوا دەرەقەت دێم وەسفى بکەم ؟ گولم
هێندە کە تامەزرۆ بم ، منى هەژار و کڵۆڵ
چیم پێ دەووترێ ؟ ! بە قوربانیان دەکەم دڵم.

پەرچەم.

ئەگەر چى دایان پۆشیوە ئەگریجە و پەرچەم
بە ئاسمانى ڕووخسارتا پەخشانن ، چەشنى تەم
چ سەیرە ؟ لانەوازم دەکەن بە بارى غەم !
من بوومەتە دێوانە و تۆشم لێ بۆتە شەم.

ددان.

کاتێک خەندە دەکەى و دەردەکەوێ دانت
ئەوساى قاقا دەکەى ، نێوانیان دەکا زمانت
دوڕ و گەوهەر و مروارى و مەرجان و سەدەف
گشت وەک خزمەتچین بۆ تۆزى بەر پێیەکانت.

ماڵپه‌ڕی هیوا ره‌ش